Aan de zuidoost zijde van het oude kerkhof rond de Grote Kerk of de Dom van Almenum wordt de toegang tot het Rapenburg geflankeerd door panden met klokgevels, panden die uit de tweede helft van de achttiende eeuw moeten dateren.

Het noordelijke was in gebruik als bedrijfspand van een bakker, het zuidelijke is in 1987 gerestaureerd tot woning. De klokgevel die aangezet wordt door fraai gehouwen klauwstukken en een bekroning kreeg van een rondpas tussen schoudertjes is een representatieve gevel. Er zit minder woning achter de gevel dan men zou vermoeden. Terwijl de gevel vertelt dat er twee bouwlagen met een zolder achter zouden zitten, zijn er één volledige bouwlaag, een grote zolderverdieping en een tweede, kleine vlieringzolder te vinden. Een dergelijk opkrikken van de allure van een pand is kenmerkend voor de achttiende eeuw. In de van gele steen gemetselde voorgevel zit rechts een puitje van deur met bovenlicht en een zesruitsvenster en links een negenruits schuifvenster. De verdieping heeft twee en de vliering één vierruits schuifvenster. Onder dit hoogst geplaatste venster zit een steentje met het opschrift: S.E. Schoonbergen 1 April 1853, stellig van degene die er toen ging wonen en het huis tot dat doel mogelijk verbouwde. Alle muuropeningen van de voorgevel hebben de op constructieve grondslagen gebaseerde verfijning van de licht getoogde bovendorpels met de hanenkammen in het metselwerk erboven. De zijgevel is met schijnvoegen tot een breed bandenpatroon gestukadoord, wellicht in opdracht van Schoonbergen. Op deze zijgevel valt de grote reeks van ankers op: het huis bezit een hecht balkenstaketsel. De gevelankers verschillen onderling soms aanzienlijk. Bij de kozijnen van de zesruitsvensters hoeken ze naar binnen. De bakgoot van het met rode Hollandse golfpannen gedekte dak rust op charmante ijzeren consoles.