Sinds 1963 actief in restauraties
Hein Buisman heeft de restauratie ontwikkelingen misschien niet precies zien aankomen, maar hij onderkende in een vroeg stadium dat er een en ander moest en ook kon gebeuren. Deze Leeuwarder boterexporteur had een open oog voor de schoonheid van de omgeving. Zijn leven lang was hij actief veldbioloog met bijzondere aandacht voor vogels. Buisman was een medeoprichter van het Fryske Gea, een van de vroegste en grootste regionale natuurbeschermingsorganisaties van Nederland. Hij kwam voor de natuur in Friesland op, zette zijn visies op papier en kwam met bruikbare voorstellen. Als de ideeën gevormd waren, nam Buisman snel beslissingen; zo snel en zo doortastend, dat velen hem niet konden volgen.
Hij richtte zijn aandacht tot ver over de grenzen; in het bijzonder tot Ierland. Hij had over dit alles niet alleen gedachten; hij stelde ook daden. Zo richtte hij zich ook op de historische binnenstad van Harlingen. Het was naar zijn mening een havenstadje dat levend was gebleven, bedrijvigheid had behouden, maar dat er verwaarloosd en op sommige plaatsen verpauperd uitzag. Het prachtige Harlingen verdiende een respectabel lot, meende Hein Buisman en hij kocht al snel een aantal panden met de bedoeling om die te gaan opknappen of te restaureren. De Vereniging Oud-Harlingen was net opgericht en de belangstelling voor de oude stad was in die tijd kennelijk gewekt. Buismans enthousiasme werd gedeeld door de vereniging.
In het begin van de jaren-zestig bezat Buisman al negen panden in de Harlinger binnenstad en hij wilde er daadwerkelijk mee aan de slag. Het waren niet allemaal topmonumenten, want Buisman onderkende de noodzakelijke zorg voor de vele kleine monumenten, zeker als ze behoorden tot een belangrijk of gaaf historisch geheel. Er waren monumentale panden en pandjes bij, zoals Vijver 2 en 4, Vijverstraat 4 en Zoutsloot 43 en 45, maar ook enkele weinig opvallende panden, zoals Bildtstraat 17, maar dit monument had weer een bijzonder interieur. Hein Buisman wist heel goed wat het betekende om monumenteneigenaar te zijn. Zo had hij het monumentale pakhuis ‘De Blauwe Hand’ aan de Grote Bredeplaats op de hoek van de Vismarkt gekocht, een buitengewoon fraai pand uit de renaissancetijd. Een pakhuis dat de bloei van de koopstad Harlingen gedurende de eerste helft van de zeventiende eeuw uitstraalt. Buisman liet het restaureren en verhuurde het aan kunstenaars die er een galerie inrichtten en allerlei culturele activiteiten ontplooiden. Later is er een restaurant in gekomen en heeft het andere functies gehad. Dankzij restauratie en hergebruik heeft ‘De Blauwe Hand’ weer wezenlijke betekenis voor Harlingen gekregen.
De negen panden wilde Hein Buisman in een stichting onderbrengen, een stichting waarvoor hij al medestanders had benaderd. Maar voordat deze stichting tot stand was gekomen, overleed Buisman op 23 september 1963 op 59-jarige leeftijd. De familie Buisman wenste de voorbereidingen voort te zetten in samenwerking met het voorlopige bestuur van de op te richten stichting. Op 4 september 1964 was de Stichting Oud-Harlingen een feit, een stichting die op 11 januari 1965 van naam veranderde. In de notulen werd nuchter geschreven: de naam ‘Stichting Oud Harlingen’ wordt met grote instemming gewijzigd in ‘Hein Buisman stichting’.
